Anoreksja

Anoreksja to choroba, w której cierpi zarówno ciało jak i umysł. Statystyki pokazują, że nawet 10-20% chorych na anoreksję umiera. Szczególnie dotyczy to osób, które nie poddają się leczeniu. Największe predyspozycje do zachorowania na anoreksję mają młode dziewczęta, między 14. a 18. rokiem życia.

Przyczyny

Istnieją trzy grupy przyczyn tego zaburzenia. Należą do nich:

przyczyny psychologiczne,
społeczne,
biologiczne.

Szczególną grupą ryzyka odznaczają się tzw. perfekcjoniści. Są to osoby, które cechuje nadmiernie wysoka ambicja i nieustanne przekonanie, że im lepiej coś robią, tym lepiej powinni byli to zrobić.

Dana osoba, z racji tego, że nie jest w stanie kontrolować wszystkich działań i wszystkich wykonywać perfekcyjnie, ma przekonanie, że nie radzi sobie we wielu dziedzinach życia. Wówczas może ona szukać pociechy w przesadnym kontrolowaniu swojej masy ciała.

Współczesny świat charakteryzuje się tym, że dla niejednego ideałem piękna jest szczupła sylwetka. Wychudzone ciało, które lansowane jest w mediach powoduje, iż wielu młodych, podatnych na wpływy środowiska również próbują tak „ukształtować” swoje ciało. Od takich destrukcyjnych zachowań, może ocalić młodego człowieka właściwy system wartości wyniesiony np. z domu rodzinnego.

Jak się bowiem okazuje, anorektyczki maja wyższy poziom kortyzolu, natomiast niższy poziom serotoniny i noradrenaliny. Znane są nam badania, które mówią również o predyspozycjach genetycznych.

Objawy

Osoby cierpiące na anoreksję, wielokrotnie bardzo sprytnie próbują ten problem zarówno przed innymi, jak i przed samym sobą, zaprzeczając mu. Tak dzieje się w początkowej fazie. Późniejsze etapy to już rutyna- zaburzenia związane z obrazem ciała jak i te, związane z nawykami żywieniowymi.
Do tych drugich należy:

obsesyjne liczenie kalorii,
jedzenie umiejscowione w centrum uwagi,
oszukiwanie otoczenia w celu uniknięcia kolejnego posiłku,

Z kolei do zaburzeń związanych z obrazem ciała zalicza się:

znaczny spadek masy ciała, który nie wynika z żadnych przyczyn medycznych, i któremu chory zaprzecza,
nieustanne, błędne przekonanie o nadmiernych kilogramach,
brak zadowolenia z własnego wyglądu,

Wspomnieć warto również o zaburzeniach ze strony funkcjonowania organizmu, nie tylko na wspomnianym powyżej poziomie psychologicznym, ale również na poziomie bio- chemicznym. Chory ma bowiem wiele niedoborów, co wpływa na nieprawidłowe funkcjonowanie narządów.

Leczenie

W leczeniu anorektyków, istotne znaczenie ma zmiana sposobu myślenia tych ludzi, czyli zastosowanie psychoterapii. Nie jest to jednak zadanie łatwe zarówno dla psychologa lub psychoterapeuty, jak i dla osoby cierpiącej na anoreksję.

Jednym z podstawowych celów terapii jest bowiem uświadomienie choremu, że trwający stan zagraża jego zdrowiu, a czasem nawet życiu.

Początek terapii to dążenie do osiągnięcia choćby minimalnej wagi przewidzianej dla danego wieku i wzrostu. Otóż gdyby dążyło się do osiągnięcia wagi prawidłowej, wówczas anorektyczka czułaby silny lęk przed otyłością. Ma ona bowiem inne wyobrażenia dotyczące prawidłowej masy ciała.

Niekiedy istnieje konieczność hospitalizacji chorego. Taką sytuacje obserwuje się w przypadku bardzo niskiej masy ciała. Ponadto, wskazaniem do przyjęcia pacjenta do szpitala są: zaburzenia fizjologiczne, próby samobójcze. Co więcej, chorego kieruje się do specjalistycznej palcówki, gdy brak jest efektów leczenia ambulatoryjnego.