Jak rozpoznać objawy padaczki?

Atak padaczki nie należy do przyjemnych widoków. Jej objawy są bardzo rozpoznawalne i trudno pomylić taki epizod z inną chorobą. Często zdarza się również tak, że przebiega ona niemal niezauważalnie. Odmian epilepsji jest prawie 70, a zmaga się z nią blisko 400 tysięcy osób. Po czym rozpoznać atak i jak pomóc osobie chorej? Jakie są przyczyny padaczki i czy można ją leczyć?

Przyczyny epilepsji

Padaczka jest chorobą neurologiczną. Jej przebieg polega na chwilowym zaburzeniu funkcji pewnej grupy neuronów znajdujących się w ognisku padaczkowym. Taki stan rzeczy prowadzi do wystąpienia ataku. U osób cierpiących na epilepsję neurony przekazujące sobie informacje za pomocą impulsów elektrycznych są nadmiernie pobudzone. Z tego powodu pojawiają się wyładowania. Uszkodzone neurony znajdują się zwykle w płacie skroniowym lub czołowym.

Jakie są objawy epilepsji?

Nie wszystkie napady padaczki objawiają się drgawkami. Występują one w około 60 procentach przypadków. Pozostałe 40 procent to ataki bezdrgawkowe. Podczas silnych napadów epilepsji, toniczno-klonicznych, czyli tak zwanych grand mal występują następujące objawy:

• utrata przytomności,
• ślinotok,
• drgawki,
• szczękościsk,
• szybkie ruchy gałek ocznych,
• bezdech,
• wyprężenie ciała,
• piana z ust.

– Lżejsze napady epilepsji (petit mal) mogą objawiać się chwilową utratą świadomości. Ataki te mogą również powodować drżenie kończyn górnych bez utraty świadomości — informuje Mateusz Gutkowski — neurolog.

Napady padaczki mogą być prowokowane przez urazy głowy, brak snu, stres, wysiłek fizyczny, hipoglikemię, używki, błyski świetlne, nagłe dźwięki, wahania hormonalne.

Jak pomóc osobie cierpiącej na padaczkę?

W trakcie epizodu u osoby chorej należy przede wszystkim zachować spokój i umieścić ją w bezpiecznym miejscu. Można na przykład zabezpieczyć przestrzeń dookoła niej. Ważne jest ponadto udrożnienie dróg oddechowych. Osoba podczas ataku może zadławić się, na przykład śliną. W czasie napadu nie można powstrzymywać drgawek ciała. Po ustąpieniu ataku osobę chorą trzeba położyć w bezpiecznej pozycji na boku i pozostać z nią do odzyskania świadomości.

Padaczkę należy leczyć, ponieważ może prowadzić do nieodwracalnych zmian w mózgu. Metodę terapii dobiera się w zależności od rodzaju epilepsji, na którą cierpi osoba chora. Podstawową formą leczenia jest farmakoterapia. Leki nowej generacji praktycznie nie powodują skutków ubocznych i nie wchodzą w interakcje z innymi środkami. Leczenie padaczki rozpoczyna się od przyjmowania małych dawek. Z czasem lekarz zwiększa ich ilość. Pełną dawkę można przyjmować dopiero po upływie 2-3 tygodni od rozpoczęcia terapii. Osoby, na które leki nie działają, są poddawane terapii z wykorzystaniem stymulatora nerwu błędnego.