Jak wygląda leczenie choroby peyroniego?

Choroba Peyroniego to rzadkie schorzenie u mężczyzn, które polega na tworzeniu się włóknistych twardych blaszek w białkowym płaszczu, otaczającym ciało jamiste prącia. Powoduje to nieprawidłowe zakrzywienie penisa, które może prowadzić do zaburzeń erekcji oraz bólu podczas wzwodu. Leczenie choroby Peyroniego jest złożone i zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Niefarmakologiczne metody leczenia

W początkowej fazie choroby, kiedy objawy są łagodne, można zastosować niefarmakologiczne metody leczenia. Jedną z nich jest stosowanie mechanicznych rozciągaczy penisa, które mają na celu wydłużenie i prostowanie prącia przez codzienną, długotrwałą trakcję. Dodatkowo, pacjent może korzystać z terapii falami uderzeniowymi niskiej energii (ESWT), która ma na celu stymulowanie krążenia w obrębie ciał jamistych oraz zmniejszenie bólu. Warto również skonsultować się z fizjoterapeutą, który zaproponuje odpowiednie ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy oraz edukację seksualną.

Farmakologiczne leczenie choroby Peyroniego

Jeśli objawy choroby są bardziej zaawansowane lub utrzymują się dłużej niż kilka miesięcy, lekarz może zalecić farmakologiczne leczenie choroby Peyroniego. Jednym z najpopularniejszych leków jest kolagenaza Clostridium histolyticum, która jest iniekcyjnie podawana w miejsce blaszek włóknistych. Działa poprzez rozbijanie kolagenu, co prowadzi do zmniejszenia zakrzywienia penisa. Alternatywnie można zastosować iniekcje z interferonem alfa -2b lub verapamilem. W przypadku silnego bólu podczas erekcji istnieje możliwość stosowania leków przeciwbólowych oraz niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Operacje chirurgiczne

W skrajnych przypadkach, kiedy żadne z powyższych metod nie przyniosło oczekiwanych efektów lub pacjent cierpi z powodu wyjątkowo dużego zakrzywienia penisa, ostatecznym rozwiązaniem może być operacja chirurgiczna. Istnieją różne rodzaje zabiegów, które mają na celu usunięcie blaszek włóknistych i przywrócenie prawidłowego kształtu prącia. Jednym z nich jest plicatio tunicae albugineae, polegająca na skracaniu zdrowej strony prącia w celu prostowania członka. W bardziej zaawansowanych przypadkach może być konieczne wykonanie operacji Nesbita bądź Lue, które polegają na eksyzji blaszek włóknistych i uzupełnieniu ubytków materiałem protezującym.