Jak wygląda zapłodnienie in vitro?

Problem niepłodności dotyka coraz więcej młodych par na całym świecie. Także w Polsce bardzo często spotykamy się z problemami, kiedy młoda para, pomimo chęci, nie może przez bardzo długi czas doprowadzić do zajścia w ciążę. Jeżeli taki problem trwa przez przynajmniej 12 miesięcy, wtedy można już mówić o niepłodności i według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia należy zgłosić się po pomoc do specjalistów, którzy po wykonaniu odpowiednich badań diagnostycznych pomogą w zajściu w ciążę poprzez zastosowanie konkretnej metody leczenia niepłodności. Jedną z możliwości jest zastosowanie sztucznego zapłodnienia in vitro.

Jakie są obecnie stosowane metody leczenia niepłodności?

W leczeniu niepłodności obecnie najczęściej stosuje się jedną z trzech metod, którą wybiera się w zależności od wyników przeprowadzanych wcześniej badań, czyli od stwierdzonych przyczyn niepłodności. Najczęściej leczenie niepłodności wykonywane jest poprzez przeprowadzanie leczenia hormonalnego, inseminacji domacicznej lub poprzez zastosowanie sztucznego zapłodnienia in vitro. Żeby poznać dokładne przyczyny powstania niepłodności oraz dobrać najlepszą, czyli najskuteczniejszą metodę leczenia, niezbędne jest udanie się do odpowiedniej kliniki, która zajmuje się leczeniem tego typu problemów. Jedną z najbardziej znanych tego typu klinik w Polsce jest Centrum Leczenia Niepłodności Angelius w Katowicach.

Jakie są wskazania do przeprowadzenia zabiegu in vitro?

Będący tematem artykułu zabieg in vitro to zapłodnienie pozaustrojowe. Ta metoda leczenia niepłodności i pomocy w zajściu w ciążę polega na połączeniu ze sobą w warunkach laboratoryjnych komórki jajowej z plemnikiem, a następnie, po tym jak już dojdzie do zapłodnienia, na transferze zarodków do jamy macicy.

Tę metodę leczenia niepłodności stosuje się przede wszystkim w przypadku stwierdzenia obniżonych parametrów nasienia u przyszłego ojca, w przypadku niedrożności jajowodów, przy endometriozie, niemożności wywołania owulacji lub w przypadku stwierdzenia niepłodności o nieznanych przyczynach. Wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu in vitro mogą być też kilkukrotne, nieudane próby przeprowadzenia inseminacji domacicznej.

Jak przebiega procedura zapłodnienia in vitro?

Zapłodnienie pozaustrojowe in vitro zawsze przebiega według z góry ustalonego schematu, na który składa się 6 kroków:

• Krok 1. Kwalifikacja pacjentów. Na tym etapie lekarz musi się zapoznać z dokumentacją medyczną pacjentów oraz z wynikami wykonanych do tej pory badań diagnostycznych w kierunku niepłodności. Niezbędne jest także wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych i badań USG. W przypadku kobiet są to najczęściej badanie AMH, badanie FSH, badanie TSH i badanie E2, cytologia, test na chlamydię i ureaplasmę oraz USG piersi. Mężczyźni muszą wykonać badanie nasienia oraz odbyć wizytę u urologa lub u androloga. Oboje partnerzy muszą również wykonać morfologię oraz badania wirusologiczne.
• Krok 2. W drugim kroku przeprowadza się tzw. stymulację hormonalną. Kobieta przyjmuje środki hormonalne w celu pobudzenia dojrzewania komórek jajowych. W tym czasie wykonuje się monitorowanie cyklu, w trakcie którego musi wykonać od 3 do 5 wizyt kontrolnych z badaniem USG. Pod koniec tego etapu in vitro wyznaczana jest dokładna data pobrania komórek jajowych do zapłodnienia in vitro.
• Krok 3. W następnym kroku pobierane są komórki jajowe. Zabieg trwa około 10-15 minut i przeprowadza się go w znieczuleniu ogólnym. Pacjentka zgłasza się na niego na czczo. Lekarz wykonuje zabieg punkcji jajników, żeby pobrać płyn pęcherzykowy wraz z komórkami jajowymi. W tym samym czasie mężczyzna oddaje nasienie.
• Krok 4. W kolejnym etapie dochodzi do właściwego zapłodnienia pozaustrojowego. W laboratorium spośród pobranych jajeczek wybiera się najlepsze komórki jajowe i łączy się je z plemnikami. Po upływie mniej więcej 16-20 godzin ocenia się, czy komórki zostały zapłodnione.
• Krok 5. Transfer zarodków. Po od 2 do 5 dni po zapłodnieniu jeden lub dwa wybrane zarodki wprowadza się do jamy macicy. Zabieg ten wykonuje się z wykorzystaniem specjalnego cewnika. Wcześniej, od chwili pobrania dojrzałych komórek jajowych, kobieta przyjmowała leki, które miały na celu zwiększenie szansy na zagnieżdżenie się zarodków.
• Krok 6. Potwierdzenie ciąży. Od 9 do 12 dni od transferu zarodków wykonywana jest próba ciążowa z krwi, czyli badanie beta-hCG. Jeżeli badanie wykaże ciążę biochemiczną, wtedy po kolejnych 3 tygodniach przeprowadzane jest badanie USG, które ma już do końca potwierdzić ciążę.