Jak zdiagnozować u dziecka autyzm?
Zaburzenia ze spektrum autyzmu diagnozowane są u około 1% dzieci. Mają one charakterystyczne objawy, które mogą wzbudzić niepokój rodziców już na wczesnym etapie rozwoju dziecka. Warto jednak pamiętać, że fachową diagnozę może postawić tylko wykwalifikowany specjalista. Dowiedz się więcej o diagnostyce autyzmu.
Główne objawy autyzmu
Przyjmuje się, że objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu powinny pojawić się przed ukończeniem przez dziecko trzeciego roku życia. Niektóre niepokojące sygnały mogą jednak być widoczne znacznie częściej, nawet gdy dziecko ma zaledwie rok. Do wczesnych objawów autyzmu możemy zaliczyć:
problemy z utrzymywaniem kontaktu wzrokowego;
brak reakcji na własne imię;
słaba mimika twarzy i trudności z wykonywaniem gestów;
nieprawidłowy rozwój mowy;
manieryzmy ruchowe.
Należy jednak pamiętać, że mamy tu do czynienia ze spektrum, w którego obrębie niektóre osoby mają bardzo duże trudności z codziennym funkcjonowaniem, a inne są na granicy normy i przy odpowiednim wparciu mogą prowadzić normalne życie.
Kto diagnozuje autyzm?
Zaburzeń ze spektrum autyzmu nie powinno się diagnozować na własną rękę. Nie stwierdza ich także lekarz pediatra, który jednak może zasugerować dalsze konsultacje. Najczęściej diagnozę stawia zespół składający się z psychologa i psychiatry. Proces diagnostyki obejmuje zazwyczaj kilka spotkań, w których trakcie specjaliści obserwują zachowanie dziecka w trzech obszarach – interakcji społecznych, komunikacji i sztywności zachowania. Bardzo ważny jest także wywiad z rodzicami oraz analiza innych materiałów, np. rodzinnych filmów. Warto sięgnąć po pomoc jak najszybciej. Rodzice często obawiają się diagnozy, lecz, jak zapewniają specjaliści z Centrum Terapii Dzieci i Młodzieży w Mińsku Mazowieckim, wczesna diagnoza umożliwia szybkie wdrożenie odpowiedniej terapii, która może pozytywnie wpłynąć na ogólny stan dziecka i jego funkcjonowanie w grupie rówieśniczej.
Co mogą zrobić rodzice?
Gdy rodzice otrzymają pozytywną diagnozę, mogą zapisać je na zajęcia psychologiczne dla dzieci, podczas których specjaliści będą mogli pracować nad rozwojem mowy czy zdolności poznawczych. Jeśli dziecko nie mówi, można także wprowadzić wspomagające i alternatywne metody komunikacji, np. Picture Exchange Communication System (PECS). Dobrym pomysłem może być także zapisanie dziecka do przedszkola terapeutycznego, w którym również otrzyma ono fachową pomoc i będzie mogło poznać inne dzieci, które mierzą się z podobnymi trudnościami.
Podziel się
Dziękujemy za ocenę artykułu
Błąd - akcja została wstrzymana