Kiedy konieczne jest leczenie kanałowe zębów?

Leczenie kanałowe większości pacjentów kojarzy się z ostatecznością. Słusznie, ponieważ to ostatni zabieg, jaki może wykonać stomatolog, aby uchronić chory ząb przed ekstrakcją. Leczenie kanałowe przeprowadzane jest tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Jest kilka sytuacji, w których należy je wykonać – przeczytasz o nich w tym artykule.

Czym jest leczenie kanałowe?

Leczenie kanałowe, zwane też endodontycznym, przeprowadza się, gdy dojdzie do zakażenia lub zapalenia miazgi zębowej. Choć miazga zębowa ma ogromne zdolności regeneracyjne, to organizm nie jest w stanie poradzić sobie z sam z jej uszkodzeniem lub stanem zapalnym, ponieważ jest ona  zamknięta w obrębie twardych struktur zęba.  

Leczenie endodontyczne polega na usunięciu miazgi z kanałów, ich dezynfekcji, a następnie szczelnym wypełnieniu kanałów odpowiednimi materiałami oraz zabezpieczeniu korony zęba. Leczenie przeprowadza się podczas jednej wizyty i w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu zabieg jest całkowicie bezbolesny – tłumaczy stomatolog z gabinetu stomatologicznego ArtDent w Rybniku.

Leczenie kanałowe – zapalenie miazgi zębowej

Nieleczona próchnica może być groźna – zmiana próchnicowa niszczy ząb i dociera do miazgi zębowej, powodując jej stan zapalny. Wówczas w okolicy miazgi zaczyna zbierać się ropa, a naczynia krwionośne i nerwy wokół zęba ulegają zniszczeniu. Całości towarzyszy ból, który z czasem staje się stały, tętniący i promieniujący. Może także pojawić się wysoka temperatura, bóle gardła i ogólne złe samopoczucie. Zapalenie miazgi zębowej powstaje także na skutek urazu mechanicznego lub wielokrotnego leczenia zęba. Leczenie kanałowe przeprowadza się w drugim i trzecim etapie zapalenia miazgi, gdy zmiany są nieodwracalne, a przeprowadzenie leczenia zachowawczego jest nieskuteczne. Zdarza się, że zmiany spowodowane zapaleniem przewlekłym tkanek okołowierzchołkowych przechodzą bezobjawowo – wówczas stomatolog wykonuje badanie radiologiczne, zanim zleci leczenie kanałowe.

Leczenie kanałowe – martwica i zgorzel miazgi

Z martwicą miazgi mamy do czynienia, gdy dochodzi do utraty jej żywotności. Nieleczona miazga zębowa obumiera i staje się bezpostaciową, szarobrunatną masą o bardzo nieprzyjemnym zapachu i zaczyna wypełniać ząb, którego korona szarzeje. Następnie atakowana jest przez bakterie beztlenowe, które żerują na martwej tkance i powodują tym samym zgorzel miazgi. To stan, w którym dochodzi do rozpadu gnilnego tkanek w żywym organizmie. Proces ten zachodzi w jamie ustnej bardzo szybko, ponieważ panują w niej doskonałe warunki do rozkładu martwej miazgi – odpowiednia temperatura i wilgotność. Ponieważ produkty rozpadu gnilnego nie znajdują ujścia, powodują wzrost ciśnienia w komorze nerwu zęba i beztlenowce mogą rozprzestrzenić się do tkanek otaczających ząb – ozębnej i kości szczęk.

Leczenie kanałowe – endodoncja wtórna

Z endodoncją wtórną, zwaną także reendodoncją mamy do czynienia, gdy leczymy ząb, który był już w przeszłości leczony kanałowo. Wykonuje się ją w przypadku, gdy poprzednie leczenie kanałowe było nieprawidłowo przeprowadzone, a wypełnienie jest nieszczelne bądź pęknięte. Zęby poddaje się powtórnemu leczeniu endodontycznemu także w przypadku głębokiej próchnicy, nowego urazu zęba, widzocznych zmian okołowierzchołkowych na zdjęciu RTG lub pojawienia się dolegliwości bólowych. Reendodoncja różni się od pierwotnego leczenia tym, że stomatolog dodatkowo pozbywa się starego wypełnienia z korzeni, co sprawia, że zabieg jest dłuższy i znacznie trudniejszy. Zdarza się też, że stomatolog podczas endodoncji wtórnej usuwa z kanału złamane narzędzia endodontyczne, które pozostały w nim po poprzednim leczeniu.