Łokieć tenisisty

Łokieć tenisisty to schorzenie, które wbrew pozorom niewiele ma wspólnego z osobami grającymi w tenisa. Natomiast bardzo często uznaje się je za chorobę zawodową np. informatyków i pracowników biurowych a także mechaników czy monterów.

Przyczyny

Jeszcze do niedawna uważano, że za wszelkie dolegliwości odpowiada stan zapalny. Tymczasem okazuje, że się schorzenie spowodowane jest zmianami degeneracyjnymi, którymi objęte są struktury włókien kolagenowych ścięgien. Dochodzi do nich na skutek przeciążeń oraz mikrourazów. Procesom degeneracyjnym towarzyszy najczęściej wydzielanie białek drażniących okoliczne tkanki i powodując ból.

Powstające zmiany degeneracyjne mają dwie przyczyny:

• długotrwałe przeciążenie ręki na skutek wykonywania czynności związanych z ruchem nadgarstka,
• zbyt małe obciążenie ręki pracą – w efekcie czego dochodzi do osłabienia mięśni i ścięgien, a następnie ich zanikania.

Objawy

Łokieć tenisisty objawia się przede wszystkim bólem. Zlokalizowany jest on z boku łokcia i pojawia się przy ruchach nadgarstka. Nasila się więc podczas zaciskania, chwytania przedmiotów, unoszeniu części grzbietowej dłoni, a także obracaniu dłoni.

Jeżeli łokieć tenisisty wejdzie w zaawansowane stadium, wówczas dolegliwości bólowe pojawiają się nawet w stanie spoczynku.

Leczenie

Ból łokcia bardzo często jest lekceważony. Do wizyty u lekarza skłania pacjentów najczęściej, gdy dolegliwości bólowe stają się nie do zniesienia.

Jeszcze do niedawna, lekarze przepisywali sterydy w zastrzykach, których celem miało być szybkie łagodzenie objawów schorzenia. Okazało się jednak, że silne leki przeciwzapalne tak naprawdę przynoszą więcej szkody. Jako że łokieć tenisisty nie jest związany ze stanem zapalnym, prowadziły wyłącznie do maskowania bólu, a jednocześnie nasilały stany degeneracyjne (działając destrukcyjnie na strukturę kolagenu).

Teraz leczenie łokcia tenisisty nie opiera się więc na lekach i maściach przeciwzapalnych ani nawet zabiegów fizykoterapeutycznych. Zaleca się przede wszystkim masaż oraz terapię wstrząsową.

Głęboki masaż to kuracja dedykowana głównie osobom, u których ból wynika z przeciążenia ręki. Wystarczą 2-3 seanse, by poczuć wyraźną ulgę.

Jeżeli dolegliwości bólowe związane są nieodłącznie z przyczepem, wówczas specjalista zaleca wykonanie badania USG i na tej podstawie decyduje o terapii wstrząsowej. Jej istotą jest poddawanie chorego miejsca działaniu fali uderzeniowej, co ma na celu pobudzenie procesów regeneracyjnych tkanki.

Gdy z kolei doszło do zerwania fragmentów przyczepu i powstania ubytków, można przeprowadzić mało inwazyjny zabieg uzupełniający. W uszkodzone ścięgno wstrzykuje się czynniki wzrostu pozyskane z osocza bogatopłytkowego, a cały proces kontroluje się przy pomocy USG. Następnie specjalista nakłuwa ścięgno, by czynniki wzrostowe spotkały się z własną krwią – tylko wtedy dojdzie bowiem do regeneracji.

Kiedy pacjent zgłosi się do ortopedy zbyt późno, wówczas jedyną formą leczenia może okazać się operacja. Jej istotą jest całkowite odcięciu przyczepu, przy jednoczesnym wycięciu zdegenerowanej tkanki wraz z okostną. Koniec zsuniętego ścięgna skleja się blizną z kością. Po zabiegu ręka musi być unieruchomiona na ok. 3 tygodnie.