Nadżerka

Nadżerka to powszechny problem wielu kobiet na całym świecie. Szacuje się, że z tą przypadłością boryka się nawet co czwarta pani. I choć nadżerka sama w sobie nie jest groźna, zbagatelizowana i niekontrolowana, może przekształcić się w nowotwór szyjki macicy.

Przyczyny

Nadżerka to niewielka ranka, która charakteryzuje się nierówną, brodawkowatą powierzchnią. Pojawia się w śluzówce, która wyścieła szyjkę macicy – od strony pochwy.

Tworzenie się nadżerki spowodowane jest m.in. zaniedbanymi stanami zapalnymi sromu i pochwy. Może być także efektem urazów mechanicznych, powstających np. na skutek seksualny, gdy szyjka macicy jest osłabiona (po porodzie). Do przyczyn powstawania nadżerki zaliczyć można także liczne porody i poronienia – dochodzi wówczas do uszkodzenia nabłonka szyjki macicy. Także noszenie wkładki domacicznej - jako metody antykoncepcji – może prowadzić do nadżerki, w efekcie stanu zapalnego narządu rodnego.

Objawy

Bardzo często nadżerka nie daje żadnych wyraźnych objawów. Dlatego część kobiet (szczególnie tych, które zaniedbują wizyty u ginekologa), nie zdaje sobie sprawy z występowania tego typu uszkodzeń.

Niemniej jednak istnieje kilka charakterystycznych objawów, które mogą wskazywać na nadżerkę. Są to:

plamienia między miesiączkami,
plamienia po stosunku seksualnym,
upławy o nieprzyjemnym zapachu (białe, żółte, a czasami nawet zielonkawe – także z domieszką krwi),
bóle w podbrzuszu oraz okolicy krzyżowo-lędźwiowej.

Warto jednak mieć świadomość, że powyższe symptomy nie świadczą wyłącznie o nadżerce. Mogą sygnalizować także inne dolegliwości.

Leczenie

Żeby przystąpić do leczenia nadżerki, należy przede wszystkim ją zdiagnozować. Obecność ranki stwierdza się na podstawie badania ginekologicznego z użyciem wziernika. Trzeba jednak wiedzieć, że lekarz nie jest w stanie ocenić, jak bardzo zaawansowana jest ta zmiana. Dlatego należy systematycznie poddawać się badaniu cytologicznemu – najlepiej raz do roku. W sporadycznych przypadkach – jeśli zmiana jest niepokojąca, lekarz może skierować na kolposkopię.

W przypadku, gdy nadżerka nie jest duża – nie wskazuje na obecność zmian nowotworowych, zaś sama kobieta nie rodziła, wówczas sprawdza się leczenie farmakologiczne, którego celem jest stymulowanie regeneracji uszkodzonego nabłonka.

Niekiedy w leczeniu nadżerki stosuje się koagulację chemiczną, która polega na przyłożeniu specjalnych preparatów chemicznych w miejsce uszkodzenia. W efekcie dochodzi do zlikwidowania chorego nabłonka – w jego miejsce pojawia się zdrowy.

Alternatywą jest elektrokoagulacja, czyli tzw. wypalanie nadżerki. Zabieg polega na spaleniu iskrą elektryczną chory nabłonek. Wyróżnia się wysoką skutecznością.

W leczeniu nadżerki wykorzystuje się również fotokoagulację, czyli usuwanie uszkodzeń za pomocą fal świetlnych. Innym rozwiązaniem jest także kriokoagulacja – zabieg polegający na wymrażaniu chorych miejsc ciekłym azotem.

Wczesne wykrycie nadżerki i jej odpowiednie leczenie zmniejsza ryzyko nowotworu szyjki macicy – wroga nr1 dla kobiet.