Artykuł sponsorowany

Objawy i leczenie infekcji pochwy

Prędzej czy później prawdopodobnie każda kobieta spotka się z problemem infekcji pochwy. Pojawia się on, gdy naturalna mikroflora pochwy zostanie zaburzona, na przykład na skutek wahań hormonalnych. Powszechność zjawiska nie oznacza jednak, że można je zbagatelizować. Nieleczone infekcje mogą prowadzić nawet do niepłodności, są też po prostu bardzo nieprzyjemne. Z jakimi objawami zgłosić się więc do ginekologa?

Niekiedy zdarza się, że zakażenie pochwy zostanie wykryte podczas rutynowego badania ginekologicznego, zanim rozwinie się na tyle, by zacząć nam doskwierać. Nawet jednak jeśli odwiedziłyśmy specjalistę od chorób kobiecych stosunkowo niedawno, udajmy się do niego ponownie, gdy tylko zauważymy utrzymujące się dłużej niż 1-2 dni świąd i pieczenie pochwy lub sromu.

Towarzyszyć im może także zaczerwienienie tych okolic oraz ból – zwłaszcza podczas stosunku. Zaniepokoić nas powinno również bolesne oddawanie moczu, jako że infekcja często obejmuje kilka nieodległych przecież od siebie elementów układu moczowo-płciowego. Kolejny charakterystyczny objaw zapalenia pochwy to upławy, czyli pojawienie się w niej nieprawidłowej wydzieliny.

Upławy

Na podstawie jej wyglądu i konsystencji z dużą dokładnością ocenić można, co jest przyczyną infekcji. W przypadku zakażenia bakteryjnego upławy są obfite, szarobiałe i mają nieprzyjemny, „rybi” zapach, który czuć wyraźniej po ewentualnym stosunku. Gęste białe upławy przypominające twaróg, ale też rzadkie, wodniste, lecz obfite – są oznaką kandydozy, czyli zapalenia o charakterze grzybiczym. Upławy ropne i śluzowate wskazują na pojawienie się w pochwie chlamydii (która odpowiadać może też za pojawienie się krwawień międzymiesiączkowych), te żółtozielone, pieniste i szczególnie cuchnące zaś to objawy rzęsistka.

Właściwy dobór leków

Dla pewności warto jednak pobrać z pochwy wymaz i poddać go analizie laboratoryjnej. Pozwoli to precyzyjnie wskazać źródło infekcji, a na tej podstawie dobrać najskuteczniejsze leczenie.

W przypadku zakażeń bakteryjnych i pierwotniaczych stosuje się antybiotyki, takie jak metronidazol, pochodne imidazolu czy klindamycyna – dowiadujemy się w białostockim gabinecie ginekologiczno-położniczym dr Anny Kluz-Kowal. – W przypadku zapalenia o podłożu grzybiczym będzie to na przykład klotrimazol albo ketokonazol – słyszymy.

Ginekolog dobierze nie tylko właściwe leki, ale też formę ich podania. Zwykle łączy się środki działające miejscowo (tj. żele, kremy, globulki, saszetki do irygacji lub specjalne tampony) i preparaty doustne. Czasem leczeniu musi się poddać również partner seksualny pacjentki. Ona sama zaś powinna dodatkowo przyjmować probiotyki, czyli leki zawierające bakterie kwasu mlekowego, które pomogą odbudować prawidłową mikroflorę pochwy po przebytej infekcji.