Pokrzywka

Pokrzywka to choroba, w przebiegu której na skórze, pod wpływem zadziałania jakiegoś czynnika, tworzą się wypukłe blade bąble otoczone zaczerwienieniem Pokrzywka to odpowiedź organizmu o charakterze: alergicznym, niealergicznym, fizykalnym. To rodzaj bardzo powszechnego schorzenia, nieco częściej występującego u kobiet.

Przyczyny

Istnieje szereg czynników, które mogą wywoływać pokrzywkę.
Do czynników endogennych (wewnętrznych) zalicza się:

• pasożyty przewodu pokarmowego,
• choroby układowe,
• zaburzenia endokrynologiczne,
• cukrzycę,
• nowotwory,
• ciążę.

Czynnikami egzogennymi (zewnętrznymi), które wywołują pokrzywkę, są:

• leki,
• pokarmy,
• ukąszenia,
• pyłki,
• substancje wziewne
• czynniki fizyczne- np. zimno, ciepło, słońce, wibracja.

Wyróżnia się:

• pokrzywkę ostrą,
• pokrzywkę przewlekłą.

Przyczyną pierwszej z nich jest najczęściej pokarm, leki, infekcje górnych dróg oddechowych, sierść zwierząt, pyłki itp. Pokrzywka przewlekła jest natomiast najczęściej uzależniona od czynników genetycznych. Mechanizmem, który występuje w tym rodzaju schorzenia jest mechanizm immunologiczny (jednakże nie zawsze dotyczy on przeciwciał klasy IgG). Alergenami są w tym przypadku leki, pokarm oraz ogniska zakaźne, np.: w przebiegu chorób reumatycznych, endokrynologicznych, pokarmowych, czy nowotworowych.

Objawy

Charakterystycznym objawem pokrzywki jest bąbel pokrzywkowy. Objawy omawianego schorzenia uzależnione są w pewnym sensie od jego rodzaju- w przypadku pokrzywki ostrej, objawy utrzymują się do 6-ciu tygodni. Z kolei pokrzywkę przewlekłą stwierdza się wówczas, gdy zmiany skórne występują u chorego dłużej niż 6 tygodni.

Druga z wymienionych (tj. pokrzywka przewlekła) dotyczy 1 % populacji, w tym głównie osób dorosłych. U tych osób zmiany pojawiają się zazwyczaj w godzinach wieczornych lub w nocy.

Z kolei pokrzywka ostra charakteryzuje się nagłym początkiem. W tym przypadku objawy zazwyczaj pojawiają się w ciągu kilku minut, ale też szybko ustępują. Pojawia się wówczas czerwony bąbel, wyraźnie odgraniczony, z białą obwódką. Bąbel pokrzywkowy jest bardzo swędzący. Pokrzywka ostra dotyczy nawet 20% populacji, czyli jest stosunkowo bardziej powszechna od pokrzywki przewlekłej.

Warto przypomnieć, iż również różne są przyczyny pokrzywki ostrej i przewlekłej, o czym pisaliśmy powyżej. Istnieje kilka niebezpiecznych objawów, które mogą towarzyszyć pokrzywce, a należy do nich: znaczące uczucie osłabienia, kołatanie serca, zawroty głowy, nudności i wymioty, obniżenie ciśnienie tętniczego krwi. Jeśli pojawią się takie symptomy, wówczas możemy mieć do czynienia ze wstrząsem anafilaktycznym.

Niebezpiecznym dla zdrowia, a nawet życia osoby cierpiącej na pokrzywkę, może być obrzęk naczynioruchowy, który towarzyszyć może omawianemu schorzeniu. Bowiem w przypadku jego wystąpienia, może dojść do obrzęku dróg oddechowych i tym samym do zaburzenia oddychania, co może skutkować wspomnianą wyżej śmiercią.

Leczenie

W przypadku wystąpienia pokrzywki należy unikać samoleczenia. Lekarz np. dermatolog zaleca chorym na to schorzenie leki przeciwhistaminowe. To doskonałe medykamenty, które nie dość, że zmniejszają świąd, to jeszcze powodują znikanie bąbli pokrzywkowych.
Lekarz dostosowuje dawkę leku do nasilenia objawów pokrzywki.
Do leków stosowanych w tym schorzeniu zalicza się m.in:

• cetryzynę,
• lewocetryzynę,
• desloratadynę,
• feksofenadynę,
• montelukast,
• ranitydynę.

Stosowane w leczeniu pokrzywki leki z grupy glikokortykosteroidów (glikokortykosteroidy doustne) mają silne działanie przeciwalergiczne, jednakże z ich stosowaniem wiążą się, często występujące, skutki uboczne. Z tego względu wykorzystuje się je w leczeniu ciężkiej pokrzywki, tj. takiej, której towarzyszy obrzęk naczynioruchowy.