Torbiel szczęki

Torbiel szczęki to nieprzyjemna przypadłość, która wymaga interwencji stomatologa. Jest to twór jamisty wypełniony treścią płynną, półpłynna i stałą. Tworzy się w kościach i tkankach miękkich twarzoczaszki. Najczęstsza jest torbiel korzeniowa, która występuje w tkankach okołowierzchołkowych zęba.

Przyczyny

Pojawienie się torbieli jest skutkiem przewlekłego zapalenia tkanek okołopowierzchniowych zęba. Powstaje z tkanki ziarninowej, z czasem w pustych przestrzeniach ziarniny zbiera się wysięk. Ciśnienie tego płynu doprowadza do powstania jamy torbieli, stale powiększającej się i wypełnionej płynem, który nazywamy ropą.

Przyczyn powstawania torbieli nie należy się doszukiwać w zaniedbaniach higienicznych. Jednakże regularne wizyty u stomatologa (co pół roku) sprawiłyby, że choroba mogłaby być wykryta na wczesnej fazie rozwoju, a wtedy leczenie nie sprawiłoby większego problemu.

Objawy

Jeśli nie odwiedzamy często dentysty i nie mamy potrzeby robienia zdjęć rentgenowskich zębów, formowanie się torbieli szczękowej pozostaje niezauważane. Przez długi okres bowiem choroba nie daje żadnych objawów. Na początkowym etapie może być wykryta na zdjęciu RTG, zleconym do wykonania z innego powodu. Jest ona widoczna jako biały twór, odgraniczony od otoczenia, a korzenie sąsiadujących z nią zębów są rozsunięte. Torbiel w szczęce przybiera kształt kulisty, w żuchwie – jest owalnie spłaszczona. Torbiele najczęściej umiejscawiają się przy siekaczach szczęki i żuchwy.

Torbiel może też pozostać po wyrwanym zębie w wygojonym zębodole, gdzie po ekstrakcji zęba pozostawiono ziarniniak lub jego fragment. Torbiel się powiększa i dopiero po 3 - 4 latach objawy bólowe oraz krwawienia z dziąsła świadczą o jej obecności. Chory ma też uczucie „kiwania się” zębów, zwłaszcza przy gryzieniu ma wrażenie, że zęby się ruszają.

Dla posiadacza torbieli choroba objawia się intensywnym bólem, gdy torbiel przybiera spore rozmiary. Zgrubienie można wyczuć ręką, jest też ono widoczne gołym okiem. Na tym etapie nie sposób uniknąć wizyty w gabinecie dentystycznym. Ból jest przejmujący, w takiej chwili żaden zabieg nie wydaje się straszny.

Leczenie

Nieleczona torbiel może przybrać tak duży rozmiar, że powoduje zniekształcenie rysów twarzy zgryzu. Poza tym pozostawiana sobie samej może przekształcić się w nowotwór złośliwy.

Dużą torbiel usuwa się chirurgicznie w znieczuleniu miejscowym. Przy zabiegu wyłuszczania torbieli dokonuje się jednocześnie resekcji lub ekstrakcji korzenia zęba, który był przyczyna powstania torbieli. Ubytki kostne są wypełniane materiałem kościopodobnym. Wycięty fragment poddaje się badaniu histopatologicznemu na obecność komórek nowotworowych.

Małe torbiele - do 8 milimetrów znikają, gdy ząb jest leczony kanałowo. W przypadku torbieli rozwijających się w pustym zębodole trzeba dokonać precyzyjnego wyłyżeczkowania zębodołu.