W rozwiązywaniu jakich problemów pomoże neurologopeda dziecięcy?

Każde dziecko jest inne i ma prawo rozwijać się we własnym tempie. Dlatego też widełki czasowe wyznaczające okres, w którym dziecko powinno osiągnąć wyznaczoną umiejętność, są dosyć szerokie. To jednak nie powinno usypiać czujności rodziców i jeśli u dziecka pojawią się jakiekolwiek niepokojące symptomy, należy je niezwłocznie skonsultować ze specjalistą. W tym artykule wyjaśniamy, kim jest neurologopeda dziecięcy i kiedy warto się do niego udać.

Kim jest neurologopeda dziecięcy?

Na początku warto zaznaczyć, czym różni się neurologopeda od logopedy dziecięcego. Neurologopedia jest specjalizacją logopedii, która obejmuje diagnostykę, profilaktykę oraz terapię zaburzeń mowy lub funkcji pokarmowych o podłożu neurologicznym. W wyniku różnych schorzeń układu nerwowego dzieci mogą nie osiągać kolejnych etapów mowy i komunikacji, lub tracić już nabyte umiejętności. Schorzenia te mogą być wadami wrodzonymi, mogą powstać w okresie życia płodowego lub w okresie okołoporodowym, a także być nabyte, np. na skutek wypadku.

Co ważne, neurologopeda dziecięcy konsultuje również niemowlęta oraz noworodki - specjalista ten może ocenić potencjał dziecka do rozwoju zdolności mowy niemal tuż po urodzeniu. Im szybsza reakcja rodziców i tym samym przeprowadzone odpowiednie badania celem zdiagnozowania problemu, tym większe szanse na odbudowę połączeń nerwowych oraz większe możliwości rozwojowe dziecka. Neurologopeda dziecięcy bada oraz ocenia u małego pacjenta m.in.: sprawność i budowę aparatu artykulacyjnego, odruchy ustno-twarzowe, koordynację oddychania, ssania i połykania oraz reakcje słuchowe.

Jakie schorzenia i choroby obejmuje pomoc neurologopedy dziecięcego?

Katalog chorób, uszkodzeń czy dysfunkcji, które swoją opieką obejmuje neurologopeda dziecięcy, jest szeroki. Z całą pewnością pomocy tego specjalisty wymagają dzieci ze zdiagnozowanymi wadami genetycznymi, jak zespół Downa, zespół Aperta oraz wadami anatomicznymi, jak rozszczep wargi lub podniebienia. Neurologopeda dziecięcy zajmuje się również dziećmi z zaburzeniami głosu, opóźnionym rozwojem mowy lub psychoruchowym, dyzartrią, afazją bądź mózgowym porażeniem dziecięcym.

Po pomoc do specjalisty, takiego jak m.in. w Centrum Rozwoju Diagnozy i Terapii Meritum, należy udać się również wtedy, gdy w wyniku urazu, wypadku, udaru lub zatrucia, dziecko ma trudności z mową lub funkcjami pokarmowymi. Ponadto neurologopeda dziecięcy pomaga dzieciom:

• z zespołem Aspergera lub autyzmem,

• urodzonym przedwcześnie oraz z tzw. grup ryzyka okołoporodowego,

• z dysartrią, czyli zaburzeniami pracy mięśni twarzy, języka, żuchwy, gardła,

• z zaburzeniami kontroli nad górną częścią układu pokarmowego – trudnościami z żuciem, gryzieniem i przełykaniem pokarmów, stałym uchylaniem buzi, ślinieniem się,

• z dysleksją rozwojową – dysleksją, dyskalkulią, dysgrafią, dysortografią.

Jakie symptomy powinny skłonić rodziców do wizyty u neurologopedy dziecięcego?

Warto dokładnie obserwować rozwój dziecka. Pierwszym niepokojącym sygnałem może być niechęć lub niemożność dziecka do przyjmowania pokarmów oraz nietolerancja niektórych konsystencji. U noworodków może to być nieprawidłowy odruch ssania lub jego brak oraz pozostałe trudności z pobieraniem pokarmu (dziecko się męczy, jest rozdrażnione, łyka dużo powietrza). U niemowląt natomiast, szczególnie w okresie rozszerzania diety, należy zwrócić uwagę, czy dziecko nie ma wygórowanego odruchu wymiotnego, czy prawidłowo gryzie i przeżuwa, akceptuje wszystkie konsystencje pokarmu oraz czy często i mocno się krztusi.

Uwagę rodziców powinno zwrócić również:

• stałe oddychanie przez usta (dziecko ma często uchyloną buzię),

• trudności w rozumieniu poleceń,

• zastępowanie głosek zmiękczonymi lub bezdźwięcznymi odpowiednikami,

• nasilający się problem z płynnością mówienia,

• porozumiewanie się głównie za pomocą gestów i sylab (u dzieci w okolicach 3. roku życia),

• mówienie przez nos,

• brak prób nawiązywania kontaktu, niechęć do porozumiewania się za pomocą mowy,

• brak zainteresowania osobami znajdującymi się w otoczeniu dziecka.